شهید پلارک

آنچه می گویم شاید چندان ارتباطی با این وبلاگ ندارد اما بدون قضاوت بیان می کنم تا از دیدگاه دوستان در این زمینه آگاه شویم.
اگر عبارت "شهید پلارک" در گوگل جستجو شود، حرف های فراوان در مورد او نوشته شده و نمی توانم در مورد صحت آنها گواهی دهم. من آنچه را خودم دیدم می گویم:     
دیروز عصر در بهشت زهرای تهران، قطعه 26 همراه فرزندم بر مزار شهید سید احمد پلارک حاضر شدیم. پیدا کردن مزار او خیلی آسان است. اگر به قسمت شهدا برویم، از هرکه بپرسیم مزار فلانی کجاست ـ بجز افراد اندک ـ نشان می دهند.
بر مزار که حاضر شدیم مردم در آنجا حاضر می شدند و پس از قدری توقف می رفتند. مردم با شگفتی قبر را تماشا می کردند و گاه فاتحه می خواندند و گاه دستانشان را با رطوربت سنگ، خیس کرده برای تبرک به صورت می مالیدند. بعضی ها پارچه ای را با آبی که روی سنگ بود خیس می کردند و می بردند.
یک بار وقتی که وسط سنگ قبر را با دست یا پارچه بردند، من و پسرم بقیه ی نم را با دستانمان خشک کردیم تا یقین کنیم تر نیست اما پس از سه چهار دقیقه دیدیم دوباره آب آنجا را فرا گرفت.

چند نکته:
الف) آبی که روی سنگ جمع می شود در حد نم نیست بلکه سنگ خیس و تر می شود و حتی کفشهای ترشده، اطراف سنگ را خیس کرده اند.
ب) سنگ قبر چند سانتیمتر از زمین بالاست و روی سیمان گذاشته شده. بنظر می رسد آب از بین سنگ و سیمان خارج شده چند سانتیمتر بالا می آید و کم کم روی سنگ را فرا می گیرد.
ج) وقتی آب از زیر سنگ خارج می شود باید بطرف پایین برود اما چرا بالا آمده روی سنگ را فرامی گیرد؟
د) بعضی حاضران می گفتند که همیشه آب به همین صورت خارج می شود. جای پرسش است که: چرا در اوقات دیگر مثل شبها که کسی آبها را جمع نمی کند، آب بر زمین جاری نمی شود و جاهای دیگر را فرا نمی گیرد؟ به عبارت دیگر چرا آب فقط به اندازه ای که سنگ را فرا بگیرد خارج می شود؟

منبع: http://zartoshtimosalman.parsiblog.com